درونگراترین تیپ شخصیتی mbti کدام(ها) هستند؟

درونگراترین تیپ شخصیتی mbti کدام است؟

اینطور که به نظر می‌رسه، سه تا تیپ شخصیتی وجود داره که بیشتر از بقیه به درونگرایی‌شون وفادار هستند:

کاندید اول درونگراترین تیپ شخصیتی: INFP

میانجی‌گر (درون‌گرا،‌ شهودی،‌ احساسی، ادراکی)

INFPهای فوق‌العاده حساس و بی‌نهایت خلاق، درونگرایی رو به طبیعی‌ترین شکل ممکن تجربه می‌کنند.

درونگراییِ اونها (Introversion) با ویژگی‌های شهودی (Intuitive)، احساسی (Feeling) و ادراکی (Perceiving) اونها کاملا ارتقا پیدا می‌کنه، و بهشون مجموعه‌ای از ویژگی‌های شخصیتیِ یکپارچه رو میده که اونها رو به سمت درون نگری خاموش و تمرکز عمیق درونی هدایت می‌کنه.

جنبه مهمی از درونگرایی INFPها از ماهیت خلاق اونها بیرون میاد. این افراد از طریق آثار هنری، موسیقی، شعر، داستان‌نویسی، اجرا روی صحنه یا ترکیبی از اینها، وارد گفت‌وگوی درونی با واقعیت میشن؛ واقعیتی که دائما در تلاش برای درک، شکل دادن و درگیر شدن با اون (به شکلی منحصربه‌فرد و روشنگرانه) هستند.

اونها از رنج، چه خودشون و چه دیگران، آشفته میشن؛ و تخیلات‌شون رو رها می‌کنند تا ریشه‌اش رو درک کنند، و الهام‌بخش‌ترین راه حل‌هاشون رو طوری که بقیه هم باهاش ارتباط برقرار کنند، ابراز کنند. این اتکا به تخیل خلاق برای حل مسئله، اونها رو به دنیای درون و مکان‌های آروم می‌بره تا بتونند در آرامش و بدون حواس‌پرتی روی ایده‌هاشون کار کنند.

علاوه بر غوطه‌ور شدن در جنبه‌های خلاقانه شخصیت‌شون، یکی دیگه از چیزهای مهمی که INFPها رو کاندید درونگراترین تیپ شخصیتی mbti می‌کنه، اینه که چقدر با خودشون و مدلی که دارند، راحت هستند.

INFPها برای درونگرایی‌شون ارزش قائل هستند، دوست‌اش دارند، آرزوی تغییر دادن‌اش رو ندارند و ترجیح میدن که بقیه هم ارزش این خصوصیت‌شون رو بدونند. به نظر اونها، درونگراها چیزهای زیادی برای ارائه کردن دارند و اصلا حضورشون لازمه؛ اون هم تو دنیایی که شدیدا به افرادی نیاز داره که به جای ابراز عقیده گوش کنند، به جای قضاوت همدلی کنند، از مکان‌های آروم لذت ببرند (اونقدر که بخوان حفظ‌شون کنند)، و وقتی بحثی بالا می‌گیره عقب‌نشینی کنند.

منظور این نیست که INFPها هیچ پشیمونی‌ای ندارند. مسلما سناریوهایی وجود داره که میگن کاش با قدرت بیشتری از خودشون دفاع می‌کردند، یا وقتی حس می‌کردند ممکنه دیگران باهاشون مخالفت کنند، انقدر ساده بی‌خیالِ نظرات خودشون نمی‌شدند. اما در نهایت، اونها معتقدند که مزایای درونگرایی از ایرادات‌اش بیشتره.

کاندید دوم درونگراترین تیپ شخصیتی: INTP

متفکر (درون‌گرا، شهودی، منطقی، ادراکی)

حتما شنیدیدن که میگن درونگراها داخل سرشون زندگی می‌کنند. اما این برای همه درونگراها صادق نیست. درونگراها اینطور طبقه‌بندی میشن، چون معمولا لازم دارن بعد از قرار گرفتن در محیط‌های شلوغ یا معاشرت زیاد، مدتی از افراد دور باشند و استراحت کنند.

با این اوصاف، یک مدل درونگرا هست که به میزان فوق العاده‌‎ای درون ذهن‌اش زندگی می‎‌کنه: INTP. حتی خیلی از منابع، بی‌برو و برگرد INTP رو درونگراترین تیپ شخصیتی mbti معرفی می‌کنند و سراغ تایپ دیگه‌ای نمیرن.

برای این افراد، تمرکز درونی صرفا یه ترجیح نیست. اونها تمایل دارند که اتفاقات رو به شیوه‌ای منطقی، پیچیده و چندلایه تحلیل کند؛ برای همین، این “تمرکز درونی” براشون یه ضرورت مطلقه. اونها به شدت به این رویکرد متعهدند، چون تنها رویکردیه که برای به دست آوردن بینش‌های درست و حسابی بهش اعتماد دارند.

INTP همیشه به دنبال جواب دادن به همچین پرسش‌هاییه: چرا این اتفاق افتاد؟ آخرش قراره چه اتفاقی بیفته؟ خب بعدش چی میشه؟ اونها نه تنها از درونگراترین، بلکه از درون‌نگرترین و تحلیل‌گرترین تیپ‌های شخصیتی هم هستند.

اونها درونگراهای واقعی هستند و همه کارهای سخت رو توی ذهن‌شون انجام میدن. اونها مشکلات رو با بحث (یا جر و بحث) کردن حل نمی‌کنند؛ و فقط وقتی وارد چنین مکالمه‌هایی میشن که حس کنند آماده ارائه راه حل موثر یا تحلیلی قاطع و برنده هستند (مثل برونگراها).

INTPها می‌دونند که به خاطر انتخاب‌هاشون، زمان زیادی رو جدا از بقیه می‌گذرونند. اونها ممکنه هر از گاهی تلاش کنند تا از این تبعید خودخواسته‌شون خارج بشن؛ اما همچنان نمی‌تونن برای مدت طولانی در محیط‌های اجتماعی قرار بگیرن، اون هم بدون اینکه میل شدیدی برای عقب‌نشینی و فکر کردن به چیزهایی که گفتند و شنیدند، داشته باشند.

به نظر میاد که درونگرایی INTPها نهایتا به نفع‌شون تموم میشه، چون گویا تنها وقتی می‌تونن شکوفا بشن که زمان کافی برای تجزیه و تحلیل هر زاویه از هر مشکل یا هر موقعیت پیچیده‌ای که شاید اتفاق بیفته رو داشته باشن.

کاندید سوم درونگراترین تیپ شخصیتی: ISTP

زبردست (درون‌گرا، حسی، منطقی، ادراکی)

فرض کنید درباره یه درونگرا بهتون میگن آرزوی نهاییش اینه که یه کلبه چوبی تو جنگل بسازه و بقیه عمرش رو اونجا بگذرونه. این فرد به احتمال خیلی زیاد ISTP هست. البته منظور این نیست که ISTPها منزوی هستند. اونها فقط عاشق چالش‌اند، چون این چالش توانایی‌شون رو برای ارائه راه حل‌های نوآورانه (به تنهایی) محک می‌زنه.

این افراد روحیه مستقلی دارند و در موقعیت‌هایی که می‌تونند زندگی‌شون رو مدیریت کنند و برای خودشون تصمیم بگیرند، پیشرفت می‌کنند. ISTPها از دیگرون احساس جدایی نمی‌کنند، اما حس می‌کنند که باید مسیر منحصربه‌‎فرد خودشون رو داشته باشند. و خب، این باعث ایجاد فاصله‌ای میشه که می‌تونه روی روابط اجتماعی اونها تاثیر بذاره.

ISTPها که به عنوان زبردست یا صنعتگر (Craftsperson) شناخته میشن، در دنیای واقعی بسیار متین و منطقی هستند. تمرکز اونها روی لحظه حال و چیزی که امروز باید انجام بشه هست. خیلی وقتا تمرکز اونها به قدری شدیده، که ممکنه افراد دیگه رو موقع انجام دادن کار مدنظرشون فریز یا منجمد کنه.

فرد ISTP خودانگیختگی رو با عمل‌گرایی ترکیب می‌کنه، و با کسب تخصص و تجربه در زمینه‌های مختلف، دوست دارند دانش و مهارت‌شون رو در اون زمینه افزایش بدن. “درونگراییِ” اونها وقتی ظاهر می‌شه که تصمیم می‌گیرن به جای معاشرت با دوستان یا اعضای خانواده، روی آخرین پروژه‌شون (جدی یا فان) کار کنند.

در نتیجه، افرادی که یه ISTP رو خوب می‌شناسن، ممکنه اونها رو به عنوان فردی که معمولا کناره‎‌گیری می‎کنه، حواسش پرت میشه یا هرآن آماده ترک جایی هست، بشناسند. چون گفت‌وگو و معاشرت خیلی جزو اولیت‌های اونها نیست.

اونها نسبت به محیط اطراف بسیار حساس هستند و به عنوان یه متفکر باید پیش از اقدام، باید زمانی رو به ارزیابی، تجزیه و تحلیل، طبقه‌بندی و مفهوم‌سازی اختصاص بدن. وقتی درونگرایی با این ویژگی‌ها ترکیب میشه،  می‌تونه یه ISTP رو در مسیر زندگی‌ای نسبتا منزوی قرار بده.